Als we naar de voorkant van het boek Niet knipperen! kijken is het net of onze eigen ogen al groter worden. Zodat ze niet gaan knipperen. Net zoals bij het meisje op de voorkant. En net als de schildpad. Al knippert een schildpad volgens ons niet zo heel vaak met zijn ogen. De titel van het boek zegt precies waar het in het prentenboek om draait: niet knipperen maar staren.
Staren en niet knipperen
De tekeningen van illustrator Tom Booth zijn mooi en het is meteen duidelijk vanwege die grote ogen van de hoofdpersoon dat het om een staarwedstrijdje gaat. Direct op de eerste pagina zien wij het meisje zitten. Ze wordt niet eens voorgesteld in het boek… geen idee hoe zijn heet. Laten wij haar Pia noemen. Pia zit in het gras en zegt op die eerste pagina: “Opgelet! We gaan beginnen. Klaar voor de start? Af!” Het meest vreemde is; ze zegt niet wat er gebeurt en toch doe je automatisch mee. Dát is dus fantastisch getekend. Op de volgende bladzijde legt Pia dan wel aan een vogeltje uit: “Ik doe wie het langst kan staren.”
Wedstrijd met de lezer
Het vogeltje vraagt naar wie Pia dan staart. Ze wijst en zegt: “Naar dat kindje daar. Ja, naar jou!” Reken maar dat de wedstrijd meteen van start is gegaan. Dit maakt het een geweldig voorleesboek. Interactief op een speelse manier. Er komen steeds meer dieren bij onze Pia zitten om met de staarwedstrijd mee te doen. Winnen wij – als lezer – van de vos, vogel, krokodil, aap, gorilla, olifant, giraffe en de schildpad? Alle dieren staren ons aan en we hebben nog steeds niet met de ogen geknipperd. Denken we…
Hou die ogen open!
