

Zondagochtend in ‘huize Gaaf voor Kinderen’… De 7-jarige Pien is al vroeg bezig om zich als Roodkapje te verkleden. Er is geen rood jurkje voorradig, dus gaat zij in een witte bruidsmeisjesjurk met een rood met wit gestipte ceintuur (“van de paddenstoelen uit het sprookjesbos” verduidelijkt zij) en een rode zakdoek om haar hoofd geknoopt. Over ieder detail wordt nagedacht want Roodkapje heeft ook vlechtjes in en ‘een soort van’ regenlaarsjes aan. Een paar uur later vertrekken wij met onze eigen Roodkapje naar de familievoorstelling Roodkapjes de Musical.
Wij zijn met vier vrouwen – Pien en haar vriendinnetje plus haar moeder. Ruim voor tijd spelen de kleine dames in de voyer, kleuren de kleurplaat in en melden zich aan voor de verkleedwedstrijd. En dan is het tijd om Maud Mulder, in de rol van Roodkapje, te gaan bewonderen.


Vegetarische wolf
Er was eens… zo begint natuurlijk ook dit sprookje in het theater. Het verhaal over Roodkapje wordt door Van Hoorne producties iets aangepast en dat maakt het sprookje grappig en ‘niet eng’. Pien heeft al diverse voorstellingen van Van Hoorne gezien (Rapunzel en Assepoester) maar toch zegt ze nu: “Waarom zingen ze alleen maar?” Tja, het is een musical. En juist die zang is weer erg geslaagd. Swingende liedjes die aan elkaar gepraat worden door Roodkapje, Benjamin, de jager, oma, moeder en natuurlijk het wolvenduo. Inderdaad, net als in andere voorstellingen van Van Hoorne zijn Titus en Fien er… maar nu heten zij Gerrit en Tina. En zijn het wolven! Vooral de vegetarische wolf Gerrit (Michael van Hoorne) wordt door Pien en Jente direct herkend en als hij zichzelf in de voorstelling voorstelt roepen de meiden dan ook meteen: Titus! Maar nee, het is dus Gerrit. Hij is niet alleen vegetarisch – wat op zich al hilarisch is voor een wolf – hij is ontzettend grappig. Samen met Tina maakt hij er weer een dolle boel van… wat voor ons als volwassenen in de zaal door de improvisatie van Gerrit werkelijk lachwekkend is.