Gaaf voor Kinderen

Een stedentrip maken, klinkt voor mij als 7-jarige (met een zusje van 4 jaar) best een beetje saai. Mijn ouders denken er dus anders over en het lijkt ze leuk om met het gezin naar Brussel te gaan. Zodra mama meer over deze belangrijke hoofdstad van Europa vertelt – van een plassend mannetje tot een chocolademuseum en van dinosaurussen tot échte patat – lijkt het me steeds leuker. En het meest gave: we gaan met de Thalys!

Chocolade

Zoeffff, wat gaan we lekker snel met deze trein. Tijdens de reis kunnen mijn zusje en ik gewoon een stuk wandelen, boekje lezen, naar buiten kijken, een broodje eten etc. Ideaal! En we zijn zo in Brussel. Uitstappen maar… driehonderd meter rechtdoor… en daar is ons hotel al: Hotel Aris. We hebben een grote familiekamer met een verdieping. Ik slaap met mijn zus Pien beneden en papa en mama ‘op zolder’. Het hotel ligt pal achter de Grote Markt en aan een winkelstraat (Rue Marché aux Herbes). Buiten spot ik al meteen een chocolaterie. Dát is iets voor Pien en mijn moeder. Pralines kopen en snoepen. We wandelen door het Musée du cacao et du chocolat. Mjammie, bij de entree krijgen we een koekje met warme chocolade. Lekker. Daarna zien we hoe chocoladefiguren en bonbons worden gemaakt. Het ruikt lekker en we mogen nog proeven ook. Op de bovenverdieping van dit oude pand is een tentoonstelling over cacao, waar we kort kijken. Want onze gids Marleen staat al op ons te wachten om Brussel te laten zien. 

Plassende beeldje

Marleen vraagt wat ik in Brussel wil zien en ik roep natuurlijk meteen: Manneken Pis. Thuis mag ik ‘pis’ eigenlijk niet zeggen en daarom is het zo fijn om het nu ongestraft te mogen roepen. Pien doet mee en wil ook naar ‘Pis’! De gids vertelt dat er ook een ‘meisje pis’ is. Dat geloof ik niet… maar niet veel later toont ze Jeanneke Pis. Inderdaad een gehurkt meisje dat zit te plassen. Je kunt haar vinden in een doodlopend straatje, Getrouwheidsgang. Marleen laat ons de Beenhouwersstraat zien met allemaal terrassen en restaurants en we stappen binnen bij restaurant en Marionettentheater van Toone (Schuddeveldgang). Binnen zie ik allemaal marionetten en er is zelfs een theater. Dat lijkt me gaaf! Hier kun je naar een voorstelling kijken of zoals nu gewoon rustig een biertje drinken en naar alle gekleurde poppen kijken. Toch blijf ik onrustig, want ik wil het beroemde Manneken Pis nu echt zien. Marleen brengt ons naar de drukte. Wow, er staan veel mensen op straat, op de hoek van de Stoofstraat en Eikstraat. Hier moet het plassende beeldje wel staan. Inderdaad! Hij heeft vandaag een tropenpakje aan en hij pist… Ik maak een foto en Marleen legt uit dat het Manneken maar 58 centimeter is en ruim 700 kostuums heeft. Morgen draagt hij vast iets anders, en dat wil ik morgen dus zien.

Striproute

De wandeling gaat verder langs de bekende stripmuren in Brussel. Ik ga op de foto met Kwik, van Flupke. Of is het Flupke… ik weet het niet precies. Ik lees wel graag stipboeken, maar eigenlijk die van Kuifje. Dat komt goed uit, want ook van Kuifje is een muurschildering. Marleen laat ons een paar schilderingen van de striproute zien en vertelt dat er ook nog afbeeldingen zijn van onder andere Astrix en Obelix en Guust Flater. Pien heeft zere benen en wil niet meer verder met de city trip. Ik wil nog wel even door en Marleen laat ons nog de Grote Markt zien. Ik struikel bijna over een ‘kinderkopje’ en kijk naar de gouden beelden op de gebouwen en verbaas mij over dit mooie grote marktplein. Gids Marleen kan er veel over vertellen, maar eigenlijk ben ik ook al wat moe, dus voor de historische verhalen komen we over een jaartje of twee terug. Nu eerst lekker een grote hamburger happen in het Comic’s Café, waar ik tijdens het eten gewoon in Kuifje mag lezen.

Patat en dino’s

De volgende dag splitsen we op: mama en Pien gaan eerst shoppen en chocolateries bezoeken en ik ga met mijn vader naar Autoworld om bolides te bekijken. Ik mag er zelfs in een racewagen zitten. Echt cool. De meiden hebben in de tussentijd de luxe winkelpassage Galeries Royales St. Hubert ontdekt en pralines gekocht bij chocolaterie Neuhaus. Een bekende naam in België, want hier is ooit in 1857 het eerste chocoladedoosjes ontworpen. Ze kopen ook witte bonbons bij Leonidas en nemen deze gelukkig mee, zodat ik ook kan proeven. De metro rijdt naar de Europese wijk, waar we bij de beste fritkot van Brussel, Maison Antoine (Place Jourdan) hebben afgesproken. Tjonge, wat een rij. Niet te geloven… ruim een half uur in de rij voor patat. Samen met mijn zus bekijk ik de gekleurde puntzak met uitstekende benen. Een raar kunstwerk. Papa heeft inmiddels onze eigen puntzakken friet en we mogen gewoon op het terras onze snacks eten. Als we maar wat te drinken bestellen. Best relaxt dus. En lekker! We kunnen er weer tegenaan en gaan nu eindelijk naar de dino’s. Het Museum voor Natuurwetenschappen heeft niet alleen voor de deur een reusachtige dino staan, binnen is de Galerij van de Dinosauriërs. Gaaf zeg, enorme skeletten van grote dino’s en nóg leuker… je kunt allemaal testjes doen. Op knopjes drukken, graven, meten. Van alles en dat maakt dit museum dus heel kindvriendelijk. De tijdelijke tentoonstelling over jonge dieren is supercool, want je kunt hier kruipen, verkleden en geluid maken. Ook wandelen we nog even naar de noord- en zuidpool en zien allemaal opgezette dieren. Een tof museum, maar op een gegeven moment hebben mijn zusje en ik het wel gehad en gaan we naar buiten. We lopen langs allemaal grote gebouwen en het is er verlaten. Dit is het politiek kloppend hart van Europa en op zaterdag erg rustig. Papa vindt het vooral interessant en vertelt van alles over de wapperende vlaggen. Best grappig, want later bij het Jeugdjournaal herken ik het.

Terug met de metro naar het centrum en tegelijk wat schuilen voor de regen. Wat jammer dat we nog zo guur weer hebben bij onze stedentrip. Als we het metrostation aan de Grasmarkt/Brussel Centraal uitlopen zie ik een reusachtige Smurf. Geinig. Gisteren liepen we hier ook, maar nu zie ik pas dat er allemaal stipfiguurtjes en dus die grote, witte smurf staan. Het blijkt dat precies hier, onder de grond het MOOF (Museum of original figurines) is waar je van alles over stripboeken kunt leren. Onze hoofden zitten vol met leuke informatie en na een borrel met nootjes (dat is leuk dat ze dat in België doen) op de Grote Markt en een diner, slaap ik zalig. Om de laatste dag van ons weekendje city trip Brussel er nog volop tegenaan te kunnen.

Mini-Europa

Eerst wil ik zien welke kleding Manneken Pis vandaag draagt, dus al vroeg sta ik voor het plassende ventje. Hij draagt vandaag een gekleurde regenjas. Grappig. Ik zie bij een winkeltje waar ze Brusselse wafels verkopen een hele grote Manneken Pis staan en moet er hard om lachen. We eten trouwens nog zo’n zoete wafel en stappen dan in de trein naar het Atomium. Vanuit de verte zie ik al de zilveren bollen. In souvenirwinkels had ik al miniatuur versies gezien, want dit is wel een symbool van Brussel. In 1958 werd hier de Wereldtentoonstelling gehouden en nu kun je met de lift nog tot een hoogte van 102 meter. Na even in de rij gestaan te hebben voor kaartjes, schieten we met de lift omhoog. In het plafond zit een glazen raampje en zie ik hoe snel we gaan. Wauw, net een achtbaan. Maar ik stap hierdoor wel een beetje misselijk uit. We lopen een rondje door de zilveren bol en kijken via de ramen over Brussel. Maar wat zie ik daar… allemaal gebouwen en zelfs een molen. Als we door de zilveren bollen van het Atomium hebben gelopen en mama van alles heeft gelezen bij de tentoonstellingen staan we buiten en wil ik ontdekken wat die kleine gebouwen zijn. Het blijkt Mini-Europa te zijn. Vet zeg, Europa in miniatuur. Bij de ingang wil de mascotte, een schildpad, met mij op de foto. En met de plattegrond in mijn hand ga ik Europa ontdekken. Mijn zusje vindt als eerste de knopjes waar je op mag drukken. Ik hoor veel volksliederen en er wordt van alles over de bouwwerken verteld. Daar hebben mijn zus en ik geen oren naar, wij vinden het leuk om op de knopjes te drukken en door te rennen, naar het volgende gebouw. De Eiffeltoren, de Big Ben, paleizen en… een ridder. Zo’n beeld waar je achter kunt staan en je hoofd door het gat kunt steken. Hilarisch. We spelen allemaal even voor ridder.

De dag is voorbij gevlogen en de Thalys gaat zo weer naar Amsterdam rijden. Hup, tijd om terug naar huis te gaan. In de trein verrast mama ons nog met een heuse Manneken Pis van chocolade. Drie keer raden wat ik er als eerste af bijt :-). We bekijken op de camera alvast de foto’s die we hebben gemaakt en ik kan één ding echt concluderen: Brussel is Gaaf voor het hele Gezin!

Voor nog meer informatie surf verder naar www.belgie-toerisme.nl

Tekst en beeld: Marije Smit

Hoera!! Dit artikel is genominieerd voor de Persprijs Brussel 2014.