Gaaf voor Kinderen

Ik ben een echte attractieparken-fan. Heerlijk vind ik het om in de achtbaan te gaan en rond te huppelen in een dagdroom. Best jammer dus dat manlief totaal niet van dergelijk vermaak houdt. Stiekem denk ik dat hij het gewoon niet zo leuk vindt, omdat hij met hoogtevrees niet in de achtbanen durft. Eigenlijk doet dat er niet toe, want hij heeft toevallig voor mij wel als verrassing een nachtje Efteling Hotel geboekt. Met de kids natuurlijk. Gaaf! Ik weet niet hoe snel ik moet inchecken, de comfortabele kamer inspecteer (wauw, wat mooi!) om via de ‘achterdeur’ binnen tien minuten in het attractiepark De Efteling te staan. Genieten in het Sprookjesbos, racen in het donker van Vogelrok (terwijl manlief met de kids in Monsieur Cannibale draait) en tegen sluitingstijd binnen tien minuten in het houten karretje van Joris en de Draak te zitten. Te gek, wat gaat dat snel. En, het rode team waar ik in zit verslaat niet alleen de draak, we winnen van het blauwe team! Dát maakt deze houten achtbaan voor mij nog leuker.

Water en vuur

Als je trouwens in de rij moet bij de achtbaan Joris en de Draak beleef je al een heel avontuur. Onderwijl hoor je die houten wagentjes over de baan racen. Op een gegeven moment moet je kiezen: rood of blauw. Oftewel vuur of water. Voor mij als roodharige is die keus makkelijk, rood. Ik lees ook daar dat Joris en de Draak de eerste houten racer-achtbaan in Noordwest Europa. Elke baan is 810 meter lang en de maximale snelheid is 75 km/u. Het hoogste punt van de attractie is 25 meter hoog. Dat is sensationeel. Echt supergaaf! Vol adrenaline stuiter ik weer naar man en kids. Zij houden al een plaatsje bezet bij Aquanura een spektakel van water, licht en vuur. Het is even wachten en dat valt met vermoeide kinderen niet helemaal mee, maar als vlak voor ons een grote vuurspuwer start is dat leed snel vergeten. Wauw! De vier kikkers veranderen de rustige Vonderplas in de Efteling in een muzikaal waterballet, nadat prinses Anura haar spreuk heeft uitgesproken (wij staan helaas niet dichtbij genoeg om dit helemaal te volgen). Maar zodra de herkenbare klanken van de Efteling-muziek zijn gestart, zijn we dat alweer vergeten. Het water spuit omhoog, gekleurde lichtstralen sieren de show geweldig op en zo nu en dan een enorme vlam maakt het tot een spektaculaire show. We wiegen mee op de muziek van de Indische waterlelies (daar moeten we morgen echt nog heen) en lopen de rest van de avond met het muziekje van Carnaval Festival in ons hoofd. Na deze schitterende show wandelen we naar de andere kant van het attractiepark om via de ‘achterdeur’ naar het hotel te lopen. Moe maar voldaan belanden we in de hotelbar de Gelagkamer. In Anton Pieck-sfeer borrelen we en spelen de kids in de aangrenzende speelkamer. Ideaal. We besluiten om in deze sfeervolle bar te eten en niet naar het buffetrestaurant te gaan.

Sprookjes bestaan

Nog altijd even enthousiast openen de kinderen de hotelkamer en bewonderen we niet alleen het stapelbed, maar ook die schattige rode schoentjes in de kledingkast. Deze hotelkamer verstopt heel wat sprookjes. Terwijl de kids op het grote bed ploffen en nog even tv kijken (Efteling kanaal vol sprookjes) geniet ik van een warm bad. Ondertussen kijk ik mijn ogen uit in deze badkamer waar overal leuke spreuken staan. Al snel strooit Klaas Vaak figuurlijk zand in onze ogen en slapen we als Doornroosje zo lekker in onze bedden. De volgende ochtend ontdek ik de prachtige spreuk in spiegelschrift op de kaptafel. Ontcijferen blijkt makkelijk, gewoon in de spiegel kijken. De hotelkamer van het Efteling Hotel barst van dergelijke leukigheidjes. We genieten! Ook van het zalige ontbijtbuffet, maar eigenlijk popel ik om een half uur eerder dan ‘de rest’ het attractiepark te mogen betreden. Zo kan ik zonder in de rij te hoeven staan De Vliegende Hollander beleven en met een beetje geluk nog een achtbaan te pakken. Tenminste, dat denk ik. Want ik kom inderdaad vroeg aan bij de Vliegende Hollander, maar deze blijkt in reparatie. Natuurlijk begrijp ik het dat er geen enkel risico mag worden genomen, maar leuk vind ik het niet. Dan maar in de kleine rij bij Joris en de Draak. De twee karretjes schieten al over de achtbaan. In testfase. Maar het wordt 10 uur en de eerste bezoekers van het park komen al rennend aan (serieus). Dan komt een medewerker vertellen dat er iets nog niet helemaal goed is met de achtbaan. Nu zijn we wel teleurgesteld. Ai, ai. Dan horen we dat de Python open gaat (die zou gesloten blijven). Ik trek een kort sprintje (handig dat deze drie sensationele attracties zo dicht bij elkaar zitten) en zit voorin. Yes, laat die dubbele kurkentrekker en twee loopings maar komen…. Mama start haar dag met een kick! Eenmaal weer geland blijkt Joris en de Draak toch open en doe ik nog een rondje houten achtbaan. Te gek. Als ik man en kids uit het Sprookjesbos heb gevist, genieten we tegen 11.30 uur van een kop cappuccino in het hotelbar. Heerlijk rustig, even weg uit het park. De accu wordt weer opgeladen om daarna nog een paar uur te genieten in attractiepark De Efteling.

En, ik geef toe: eigenlijk is het wel handig met een man die niet van achtbanen houdt naar een attractiepark te gaan. Kan hij met de kids rustige dingen doen, terwijl mama geniet van alle heftige achtbanen. Ik kan niet wachten tot zoonlief groot genoeg is om mee te gaan in de achtbaan, als hij durft.

Maar bovenal eindigt ons sprookjesweekend met ‘en ze leven nog lang en gelukkig!’ www.efteling.nl